Een gezonder voedselsysteem kweken met regeneratieve landbouw

Tegen 2050 zal de wereldbevolking naar verwachting 10 miljard mensen bereiken. Gezien het feit dat de huidige inspanningen om de honger in de wereld te verminderen niet effectief zijn geweest, kan het voeden van 10 miljard een beetje een probleem zijn.

Vooral omdat de hoeveelheid voedsel die we verbouwen, en meer specifiek de manier waarop we het verbouwen, schade toebrengt aan de planeet. Intensieve landbouwpraktijken ontdoen de bovengrond van voedingsstoffen en verminderen de biodiversiteit - letterlijk het vermogen van de aarde om ons te voeden.

Dus, als de landbouwindustrie de komende jaren meer voedsel wil verbouwen, kan regeneratieve landbouw dan een betere manier bieden om onze ontluikende bevolking te voeden?

Waarom de huidige landbouwmethoden schadelijk zijn voor het milieu

Het is niet verwonderlijk dat in een wereld die er voortdurend naar streeft om meer voedsel te produceren, de landbouw steeds intensiever is geworden. In de loop der jaren hebben landbouwpraktijken zich gericht op het verbeteren van de opbrengst en het verhogen van de winst, vaak ten koste van duurzaamheid. In de praktijk kan dit bijvoorbeeld leiden tot overbegrazing, het kweken van een beperkte verscheidenheid aan gewasplanten of het overmatig gebruik van kunstmest en pesticiden. Maar dit zijn niet de enige problemen.

Naarmate de landbouw meer geïndustrialiseerd is geworden, is de uitstoot van broeikasgassen toegenomen. Het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) meldt dat 24% van de totale wereldwijde uitstoot van broeikasgassen gerelateerd is aan de landbouwproductie. Voor een deel komt dit doordat gemechaniseerde landbouw een energie-intensieve industrie is; een waar brandstof voor machines en apparatuur fossiele brandstof zwaar is.

Bovendien, met de toegenomen wereldwijde vraag naar vlees en zuivel, wordt ongeveer 60% van 's werelds landbouwgrond nu gegeven aan vee dat graast met het methaan dat deze dieren afgeven dat 26 keer sterker blijkt dan koolstofdioxide.

Voeg daarbij het feit dat chemische meststoffen kunnen bijdragen aan bodemverzuring, het verminderen van de hoeveelheid organisch materiaal en het veranderen van de pH-balans van de bodem en het lijkt erop dat, ondanks kortetermijnwinsten, moderne landbouwmethoden in feite ons vermogen om voedsel te produceren in de toekomst uithollen.

Hoe ziet regeneratieve landbouw eruit?

Regeneratieve landbouw kan milieuschade bestrijden door enorme hoeveelheden koolstofdioxide uit de atmosfeer te verwijderen. Maar wat zijn de landbouwtechnieken die deze transformatie zullen vergemakkelijken?

Minimale bodemverstoring: conserverende grondbewerkingspraktijken verminderen de hoeveelheid graven en ploegen in vergelijking met intensieve grondbewerking die de grond omdraait. Hierdoor komt de bovengrond los die vervolgens door waterafvoer kan worden weggeblazen of geërodeerd. No-till of reduced-till farming daarentegen helpt de bodemstructuur te behouden, nuttige bodemorganismen te beschermen en het organische gehalte te verbeteren.

Cover cropping: deze praktijk omvat het kweken van een dekgewas nadat het primaire gewas is geoogst of tijdens braakliggende periodes. In plaats van gewassen te zaaien voor de verkoop, worden deze planten puur gekweekt om bodemerosie te verminderen, de bodemvruchtbaarheid te verbeteren, onkruid te onderdrukken en vochtretentie te vergroten. Bodembedekkers bieden ook een habitat voor vitale dieren in het wild, waardoor het aantal insecten en bestuivers toeneemt.

Gewasdiversiteit: vruchtwisseling omvat het kweken van verschillende gewassen op een veld in de loop van de tijd om de verscheidenheid aan voedingsstoffen die via wortels en plantenafbraak in de bodem terechtkomen, te verbeteren. Dit verbetert de biodiversiteit en verhoogt de veerkracht van het ecosysteem, en helpt bij het doorbreken van plaag- en ziektecycli die zich tijdens monocropping kunnen vermenigvuldigen.

Agroforestry: het planten van bomen of struiken om tussen gewassen of vee te groeien, kan de bodemstructuur verbeteren en erosie door wind of regen voorkomen. Naast het bevorderen van koolstofvastlegging, biedt agroforestry ook vitale habitats voor dieren in het wild, waaronder natuurlijke roofdieren die gewasplagen eten, waardoor de behoefte aan pesticiden wordt verminderd. Niet alleen dat, maar bomen bieden ook een extra inkomstenstroom als dat nodig is.

Holistische begrazing: beheerde rotatiebegrazing zorgt ervoor dat dieren regelmatig naar verschillende weiden worden verplaatst. Dit voorkomt overbegrazing, bevordert de hergroei van planten en verbetert de gezondheid van grasland. Naarmate de bodem beter in staat is om vocht vast te houden en de productiviteit van planten toeneemt, is grasland beter in staat om koolstofdioxide uit de atmosfeer te halen en is het winstgevender voor boeren.

Biologische landbouw: deze steeds populairder wordende methodologie vermijdt het gebruik van chemische meststoffen en pesticiden die de bodem, het water en andere vegetatie kunnen verontreinigen. In tegenstelling tot pesticiden, die giftig kunnen zijn voor veel organismen, waaronder vogels, vissen, nuttige insecten en niet-doelplanten, vertrouwt de biologische landbouw op biologische ongediertebestrijding, samen met biologische inputs en vruchtwisseling om de milieu-impact van de landbouw te minimaliseren.

Waterbehoud: waterbeheertechnieken zoals druppelirrigatie, geoptimaliseerde bewatering, mulchen en waterwinning verminderen waterverspilling, verhogen de efficiëntie van watergebruik en minimaliseren bodemerosie. In de biologische landbouw is het ook mogelijk om afvloeiend water, of staartwater, op te vangen voor irrigatie omdat er geen overmatige opbouw van chemicaliën is.